غرق مصنوعي -waterboarding- يکي از ترفندهاي رايج در عمليات رواني است. واژه غرق مصنوعي از نوعي شکنجه که در آمريکا و انگليس رايج بوده و هنوز هم هست گرفته شده است. آمريکايي‌ها از غرق مصنوعي يا القاي حس خفگي براي اعتراف گرفتن از چريک‌هاي «خمر سرخ» در کامبوج و اعتراف‌گيري از اسراي طالبان در بازداشتگاه مخوف گوانتانامو استفاده مي‌کردند. با اين توضيح که زنداني را کرده و روي يک تخت چوبي مي‌بستند به گونه‌اي که سر زنداني پائين‌تر از پاها باشد و سپس پارچه‌اي روي صورتش مي‌گذاشتند و با فاصله‌هاي کوتاه جريان تند آب را روي پارچه مي‌ريختند. زنداني در اين حالت احساس مي‌کرد که در حال خفه شدن است و شماري از آنان براي نجات جان خود به خواسته شکنجه‌گران تن مي‌دادند! آمريکايي‌ها از اين ترفند به گونه‌اي ديگر و با همان هدف القاي حس خفگي در عمليات رواني نيز استفاده مي‌کنند. آمريکا در حوزه عمليات رواني عليه ايران اسلامي، همه تلاش خود را به کار مي‌گيرد تا شرايط کشورمان را غير‌قابل تحمل و مشکلات را صدها برابر از آنچه که هست سخت‌تر و شکننده‌تر جلوه بدهد به گونه‌اي که مردم احساس کنند به پايان راه رسيده‌اند! يعني همان غرق مصنوعي و حس خفگي! انساني که احساس مي‌کند در حال غرق‌شدن است به هر وسيله‌اي که در آن احتمالي از نجات هست چنگ مي‌زند (الغريق يتشبث بکل حشيش- شخص که در حال غرق‌شدن است ?{براي نجات خود} به هر خس
و خاشاکي چنگ مي‌زند). ? ادامه مطلب.